Chapter 1: The Kingdom of Corn

    Bardzo daleko, gdzie wzrok nie sięga,  w odległych stronach, pomiędzy rozległym morzem, a kaskadą szczytów górskich, znajdowała się przepiękna równina, a na niej niczym żołnierze, w pełnym rynsztunku, w postawie wyprostowanej, pięła się ku słońcu kukurydza. A widok był zapierający dech w piersiach, gdzie bowiem spojrzysz, tam w uformowanych szeregach, równiutkie, złote kolby. Jedna podobna do drugiej niczym siostra bliźniaczka, nie odróżnisz choćbyś wzrok wysilał i długo wpatrywał się w dorodne łodygi i ziarna. 

    I nie myśl, drogi gościu, który właśnie nawiedzasz te strony,  że to przypadek. To edykt królewski, który stał na straży obfitych zbiorów i zasobnego skarbca. Mimo, że król właścicielem pól nie był, to ustalał zasady uprawy tego drogocennego ziarna. Nie mogło się przecież nic zmarnować, zepsuć, ani straszyć szkaradnym wyglądem. Ziarno miało być pełnowartościowe i kropka. Dlatego sługi króla osobiście doglądali tego, aby na pięknej równinie kołysały się ku słońcu tylko zdrowe ziarna. Na wniosek króla, nadworni magowie opracowali specjalną miksturę, która dbała o obfite zbiory. Królewscy dragoni, przed obsiewem pól, mieli obowiązek dostarczyć, ową miksturę, za drobną opłatą, Właścicielom Pól w całym królestwie Corn.

    Właściciele Pól, rodowici Cornianie, nie sprzeciwiali się jaśnie panującemu królowi Etabaalowi IV z jednego podstawowego powodu: nie kalkulowało im się to. Urodzaj i dorodność zbiorów gwarantowały Właścicielom zbyt na rynkach światowych i życie w dobrobycie. Tak że nie musieli sami się trudzić pracą na polu, tym zajmowali się najemnicy, cudzoziemcy Idumeiczycy, których bogactwo Corn przyciągało jak miód pszczoły. Tym samym wszyscy byli zadowoleni, chociaż może... tak... nie do końca, bo najmniej szczęśliwi byli Idumeiczycy.

     


 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Chapter 13: A hidden beauty

Obraz
       Ester była dziewczyną  pięknej postaci i miłego wyglądu. Jej piękno jednak znacznie odbiegało od panujących standardów w królestwie Corn. Nie eksponowało bowiem walorów kobiecej zmysłowości, ale powab dziewczęcej delikatności. I to właśnie dla Ester było przyczyną wielu kłopotów. Chociaż chciała być niewidoczna dla pożądliwych spojrzeń to jednak wyróżniała się właśnie tą swoją skromnością na tle dziewcząt i kobiet w całym królestwie. Tak więc choć nie pragnęła być księżną, została przez księcia wybraną. Nie zabiegała o względy Azizy, to mężczyzna nie dawał jej spokoju. Starała się nie wchodzić w drogę prorokowi Enki, ten ewidentnie dążył do jej śmierci.      Motywy działania proroka boga Anu były jednak dużo bardziej skomplikowane niż uważała dziewczyna. W gruncie rzeczy nie było dla niego istotne kim była i jak wyglądała wybranka księcia Hadd. Największym problemem było to, że istniała. Enki, w sowim sprycie i przebiegłości sam zapla...
Czytaj więcej

Chapter 15: Sparks in the stubble field

Obraz
         Iskry nienawiści, które drzemały w utrudzonym, idumeiskim ludzie, nieopacznie rozniecił Glosobel swoim pomysłem, tak, że płonęły już w ich sercach niczym żywy ogień. I chociaż mężczyzna nie zdradzał już żadnego zainteresowania kontynuacją tematu nie można już było ich ugasić. Sytuacja się na tyle skomplikowała, że królewscy dragoni podwoili straże i bacznie obserwowali robotników pracujących na polach. Tak więc nie było już mowy, aby podczas pracy wspólnie się naradzać. albo za długo szeptać, gdyż w takich sytuacjach nad robotnikami świstały królewskie baty.       Perec, Barak,  Oz i Ewron przejęli myśl Glosobela jako swoją własną. Potajemnie zwoływali narady idumeiskich mężczyzn w chacie wdowy Rachab. Tym samym kobieta chociaż dobrze nasłuchiwała słyszała tylko pojedyncze słowa: "ogień", "pola kukurydzy", "białe domy", "świątynia", "letnie przesilenie", "starzec Natan" i nic z tego nie rozumiała. Wiedziała jednak, ż...
Czytaj więcej

Chapter 17: Secrets of a Mother's heart

Obraz
      Kiedy starzec Natan wyłowił Ester z rzeki nie zdradzała żadnych oznak życia. Przygotował dla niej miejsce w opuszczonej szopie na pograniczu Wielkiego Lasu i Ogromnego Pustkowia, która zapewne pamiętała czasy Winnicy Odwiecznego Króla. Tam codziennie troszczył się o nią i upadając na kolana modlił się do Odwiecznego Właściciela Pól, aby przywrócił jej życie.      Dni stały się tygodniami. tygodnie miesiącami. O ddech kobiety był coraz bardziej miarowy i równy chociaż nie otwierała oczu. Starzec jednak dostrzegł, że jej ciało  w jakiś dziwny dla niego sposób zmieniało się. Stawało się jakieś bardziej okrągłe i płynne. Myślał, że może to skutek upadku do wody, ale kiedy tuż pod cienką fałdką brzucha ujrzał małą piąstkę, zdał sobie sprawę, że kobieta jest brzemienna. Nie mógł się nadziwić, że w tak niebezpiecznym dla jej życia położeniu Odwieczny Właściciel Pół nie tylko uratował kobietę, ale i jej nienarodzone dziecko.  Kimże będzie ...
Czytaj więcej