Chapter 9: The Good Alley

     Aleja Białych Domów to druga po Pałacu króla Etabaala IV, najbardziej prestiżowa część królestwa Corn zamieszkała przez Właścicieli Pól. Nazwę zawdzięczała kompleksowi identycznych domów, który każdy z nich przypominał miniaturkę królewskiego pałacu. Taki koncept architektoniczny osiedla nie był pomysłem samych właścicieli domów.  Ekstrawaganccy milionerzy zamieszkujący aleję woleliby się wyróżniać, niż mieszkać w jednym z setek takich samych budynków.  Decyzję regulował w tej kwestii edykt króla, który obwiał się, że bogaci Właściciele Pól, dzięki swojej fantazji i zasobnego trzosa, mogli przyćmić swoimi domami Pałac Królewski. Na co oczywiście władca Corn nie mógł pozwolić.

    Pomimo, że konstrukcja każdego domu była identyczna, wszyscy mieszkańcy Alei jak i całego królestwa Corn byli w stanie jednym tchem wypowiedzieć kto wiedzie prym wśród najzasobniejszych mieszkańców: Aziza!  Był nie tylko Właścicielem Pól, ale i jedynym importerem głównego składnika tajemniczej mikstury przygotowywanej przez proroków boga Anu zwiększającej polny kukurydzy. Cieszył się on dużym szacunkiem wśród Właścicieli Pól, ale także Dworu i samego księcia Hadd, który zwykł tytułować go swym przyjacielem. Taką popularność zawdzięczał zdobytym tytułom naukowym na zagranicznych uczelniach, mecenatowi sztuki  i czarującemu stylowi bycia. Z tych też powodów był częstym gościem Właścicieli białych domów, pałacu, a nawet świątyni. 

    Cóż z tego jednak, gdy Aziza był ciągle znudzony. Wszystko już widział, wszystko posiadał, wszystkiego dotknął. Nie było na całej ziemi rzeczy, której by nie mógł nabyć. Jak sam mniemał, nie było też osoby, której przychylności nie mógłby sobie kupić. Zawsze tylko chodziło o kwotę, a on był gotów płacić i nie targował się o cenę. Jednak kiedy osiągał zamierzony efekt jednocześnie tracił nim zainteresowanie jakby uchodziło z niego powietrze, a tym samym powracała wielka pustka, której nie potrafił niczym i nikim wypełnić.

    Tym samym Aziza był mężczyzną o dwu twarzach. W towarzystwie brylował elokwencją i poczuciem humoru. Gdy zamykał drzwi białego domu pogrążał się w rozpaczy. Nikt do tej pory nie był świadkiem łez mężczyzny. Aż do dzisiejszego wieczoru, kiedy to niespodziewanie stanął przed nim gwardiani świątynny z pismem w ręku, gdy ten właśnie powracał do swojej samotni.

   - Panie, książę Hadd na sąd wzywa... - rzekł zmieszany posłaniec i szybko oddalił się nie wiedząc co począć z łzami milionera z Alei Białych Domów.


 



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Chapter 13: A hidden beauty

Obraz
       Ester była dziewczyną  pięknej postaci i miłego wyglądu. Jej piękno jednak znacznie odbiegało od panujących standardów w królestwie Corn. Nie eksponowało bowiem walorów kobiecej zmysłowości, ale powab dziewczęcej delikatności. I to właśnie dla Ester było przyczyną wielu kłopotów. Chociaż chciała być niewidoczna dla pożądliwych spojrzeń to jednak wyróżniała się właśnie tą swoją skromnością na tle dziewcząt i kobiet w całym królestwie. Tak więc choć nie pragnęła być księżną, została przez księcia wybraną. Nie zabiegała o względy Azizy, to mężczyzna nie dawał jej spokoju. Starała się nie wchodzić w drogę prorokowi Enki, ten ewidentnie dążył do jej śmierci.      Motywy działania proroka boga Anu były jednak dużo bardziej skomplikowane niż uważała dziewczyna. W gruncie rzeczy nie było dla niego istotne kim była i jak wyglądała wybranka księcia Hadd. Największym problemem było to, że istniała. Enki, w sowim sprycie i przebiegłości sam zapla...
Czytaj więcej

Chapter 15: Sparks in the stubble field

Obraz
         Iskry nienawiści, które drzemały w utrudzonym, idumeiskim ludzie, nieopacznie rozniecił Glosobel swoim pomysłem, tak, że płonęły już w ich sercach niczym żywy ogień. I chociaż mężczyzna nie zdradzał już żadnego zainteresowania kontynuacją tematu nie można już było ich ugasić. Sytuacja się na tyle skomplikowała, że królewscy dragoni podwoili straże i bacznie obserwowali robotników pracujących na polach. Tak więc nie było już mowy, aby podczas pracy wspólnie się naradzać. albo za długo szeptać, gdyż w takich sytuacjach nad robotnikami świstały królewskie baty.       Perec, Barak,  Oz i Ewron przejęli myśl Glosobela jako swoją własną. Potajemnie zwoływali narady idumeiskich mężczyzn w chacie wdowy Rachab. Tym samym kobieta chociaż dobrze nasłuchiwała słyszała tylko pojedyncze słowa: "ogień", "pola kukurydzy", "białe domy", "świątynia", "letnie przesilenie", "starzec Natan" i nic z tego nie rozumiała. Wiedziała jednak, ż...
Czytaj więcej

Chapter 17: Secrets of a Mother's heart

Obraz
      Kiedy starzec Natan wyłowił Ester z rzeki nie zdradzała żadnych oznak życia. Przygotował dla niej miejsce w opuszczonej szopie na pograniczu Wielkiego Lasu i Ogromnego Pustkowia, która zapewne pamiętała czasy Winnicy Odwiecznego Króla. Tam codziennie troszczył się o nią i upadając na kolana modlił się do Odwiecznego Właściciela Pól, aby przywrócił jej życie.      Dni stały się tygodniami. tygodnie miesiącami. O ddech kobiety był coraz bardziej miarowy i równy chociaż nie otwierała oczu. Starzec jednak dostrzegł, że jej ciało  w jakiś dziwny dla niego sposób zmieniało się. Stawało się jakieś bardziej okrągłe i płynne. Myślał, że może to skutek upadku do wody, ale kiedy tuż pod cienką fałdką brzucha ujrzał małą piąstkę, zdał sobie sprawę, że kobieta jest brzemienna. Nie mógł się nadziwić, że w tak niebezpiecznym dla jej życia położeniu Odwieczny Właściciel Pół nie tylko uratował kobietę, ale i jej nienarodzone dziecko.  Kimże będzie ...
Czytaj więcej