Chapter 3: Fire&water

     Chłopiec lubił wymykać się z pola kukurydzy nad Wielką Wodę. Wykorzystywał ten moment, kiedy wdowa Rachab zajęta była nie tyle swoją pracą, ale z zapartym tchem wsłuchiwała się wieściom z Pałacu, którymi żyli wszyscy Idumeiczycy jakoby własnym życiem.  Głośno podziwiała każde zasłyszane słowo, aby królewscy dragoni doglądający prawidłowości uprawy kukurydzy mogli donieść królowi o wielkim uwielbieniu i szacunku dla jaśnie panującego króla Etabaala IV i jego syna, księcia Hadd. W sercach jednak podsycała w sobie ogień nienawiści mając przed oczami swoje krzywdy.

    Chłopiec był jeszcze zbyt mały aby pracować na polach kukurydzy, ani na to, aby był ciekawy dworskich intryg, mógł więc bez żadnej przeszkody oddalić się na brzeg Wielkiej Wody. Miał nadzieję, że za którymś razem spotka tam swoją prawdziwą mamę, o której wspominała czasami wdowa Rachab i starzec Natan, który zamieszkiwał piaszczysty brzeg opodal Wielkiej Wody.

    Starzec Natan, był inny niż wszyscy spotkani przez chłopca ludzie. Mieszkał na uboczu, nie pracował na Polach Właścicieli, żywił się miodem pszczelim i łowił ryby. Opowiadał chłopcu o Wielkim Królu, synu Odwiecznego Właściciela Pól, którego on czcił i któremu służył, a którego zabili Właściciele Pól, ale chociaż został zabity wciąż jest Żyjący. Starzec był ostatnim z Nowego Przymierza, który widział onego Wielkie Króla. Z rozrzewnieniem wspominał o jego szacie do stóp i złotym pasie. Tyle, że wtedy jeszcze nie było pól kukurydzy, a zasadzone ręką Odwiecznego Króla Winnice.

    Słowa starca o Wielkim Królu napełniały chłopca radością. Ogień Miłości, który pulsował w piersiach Natana wzbudzał w chłopcu nadzieję, zwłaszcza, że starzec wspomniał, iż on również posiada Znak Nowego Przymierza uczyniony ręką jego prawdziwej mamy. Starzec zapewnił malca, że Wielki Król choć zabity przyjdzie niczym Ogień z Nieba, a wtedy chłopiec ujrzy ponownie swoją matkę.

    Oczy chłopca napełniły się smutkiem. Tym razem jednak starca Natana nie było nad Wielką Wodą. Namiot był jakby w nieładzie i czuć było swąd spalonej ryby.




Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Chapter 13: A hidden beauty

Obraz
       Ester była dziewczyną  pięknej postaci i miłego wyglądu. Jej piękno jednak znacznie odbiegało od panujących standardów w królestwie Corn. Nie eksponowało bowiem walorów kobiecej zmysłowości, ale powab dziewczęcej delikatności. I to właśnie dla Ester było przyczyną wielu kłopotów. Chociaż chciała być niewidoczna dla pożądliwych spojrzeń to jednak wyróżniała się właśnie tą swoją skromnością na tle dziewcząt i kobiet w całym królestwie. Tak więc choć nie pragnęła być księżną, została przez księcia wybraną. Nie zabiegała o względy Azizy, to mężczyzna nie dawał jej spokoju. Starała się nie wchodzić w drogę prorokowi Enki, ten ewidentnie dążył do jej śmierci.      Motywy działania proroka boga Anu były jednak dużo bardziej skomplikowane niż uważała dziewczyna. W gruncie rzeczy nie było dla niego istotne kim była i jak wyglądała wybranka księcia Hadd. Największym problemem było to, że istniała. Enki, w sowim sprycie i przebiegłości sam zapla...
Czytaj więcej

Chapter 15: Sparks in the stubble field

Obraz
         Iskry nienawiści, które drzemały w utrudzonym, idumeiskim ludzie, nieopacznie rozniecił Glosobel swoim pomysłem, tak, że płonęły już w ich sercach niczym żywy ogień. I chociaż mężczyzna nie zdradzał już żadnego zainteresowania kontynuacją tematu nie można już było ich ugasić. Sytuacja się na tyle skomplikowała, że królewscy dragoni podwoili straże i bacznie obserwowali robotników pracujących na polach. Tak więc nie było już mowy, aby podczas pracy wspólnie się naradzać. albo za długo szeptać, gdyż w takich sytuacjach nad robotnikami świstały królewskie baty.       Perec, Barak,  Oz i Ewron przejęli myśl Glosobela jako swoją własną. Potajemnie zwoływali narady idumeiskich mężczyzn w chacie wdowy Rachab. Tym samym kobieta chociaż dobrze nasłuchiwała słyszała tylko pojedyncze słowa: "ogień", "pola kukurydzy", "białe domy", "świątynia", "letnie przesilenie", "starzec Natan" i nic z tego nie rozumiała. Wiedziała jednak, ż...
Czytaj więcej

Chapter 17: Secrets of a Mother's heart

Obraz
      Kiedy starzec Natan wyłowił Ester z rzeki nie zdradzała żadnych oznak życia. Przygotował dla niej miejsce w opuszczonej szopie na pograniczu Wielkiego Lasu i Ogromnego Pustkowia, która zapewne pamiętała czasy Winnicy Odwiecznego Króla. Tam codziennie troszczył się o nią i upadając na kolana modlił się do Odwiecznego Właściciela Pól, aby przywrócił jej życie.      Dni stały się tygodniami. tygodnie miesiącami. O ddech kobiety był coraz bardziej miarowy i równy chociaż nie otwierała oczu. Starzec jednak dostrzegł, że jej ciało  w jakiś dziwny dla niego sposób zmieniało się. Stawało się jakieś bardziej okrągłe i płynne. Myślał, że może to skutek upadku do wody, ale kiedy tuż pod cienką fałdką brzucha ujrzał małą piąstkę, zdał sobie sprawę, że kobieta jest brzemienna. Nie mógł się nadziwić, że w tak niebezpiecznym dla jej życia położeniu Odwieczny Właściciel Pół nie tylko uratował kobietę, ale i jej nienarodzone dziecko.  Kimże będzie ...
Czytaj więcej