Chapter 8: A lost paradise

     Na wschód od świątyni Boga Anu znajdowało się łagodne podgórze Świętej Góry. Na nim to kiedyś zasadzony był ręką Odwiecznego Właściciela Pól ogród, w którym rosły trawy, winnice oraz  drzewa oliwne. Każda z tych roślin należała do jednej z trzech grup roślinności różniących się wysokością, które w połączeniu z bogatymi terenami leśnymi tworzyły przepiękny krajobraz. Niestety dawno już zapomniany przez mieszkańców królestwa Corn. Brak deszczu sprawił, że wysechł moszcz, zginęła oliwa, a ziemia stała się nieurodzajna i spustoszona. Nie było więc żadnego powodu, aby na tym pustkowiu ktoś mieszkał. Ludność przeniosła się najpierw na niższe partie góry, gdzie ocalały Winnice Odwiecznego Króla, a później, gdy powstała świątyni boga Anu na zachód Świętej Góry, czyli na równinę królestwa Corn.

    Tylko nieliczni zapuszczali się na te martwe pustkowie, gdyż życie tu groziło śmiercią głodową. Jakim więc zdziwieniem było dla Glosobela, gdy ujrzał tu przygarbioną kobietę. Najpierw z dala obserwował ją, jak chrust zbierała w lesie, a później śledził jej kroki, aż po małą chatkę na pograniczu Wielkiego Lasu i Ogromnego Pustkowia. Zdziwił się Idumeiczyk, że tak stara kobieta, ma w sobie taką krzepę, gdyż on sam zmęczył się pokonanym odcinkiem drogi.

- Czego chcecie?- usłyszał nagle wydobywające się spod wielkiej chusty słowa, a głos był spokojny, nie zdradzał oznak zaskoczenia czy lęku. Staruszka zrzuciła chrust z ramion i rzekła- Wyśledziły cię ptaki leśne, gdyś się skradał za mną i narobiły rwetesu. 

    Ukrywać się nie było już żadnego sensu więc mężczyzna wyłonił się za krzaków tracąc pierwotny wigor i pewność.

- Chyba długo tu mieszkasz Matko, skoro znasz ptasie zwyczaje? - próbował łagodzić widoczne zakłopotanie spowodowane nagłym wywołaniem swojej osoby.

    Staruszka sprawiała wrażenie jakby wciąż nie była zainteresowana rozmową z intruzem. Nie patrząc na mężczyznę krzątała się przy ognisku. 

- Wystarczająco długo by polubić samotność.- odpowiedziała stanowczo, dając do zrozumienia mężczyźnie, że czas rozmowy dobiegł końca i czas się rozstać.

    Glosobel zgodnie z jej życzeniem już wykonał półobrót, gdy do głowy przyszło mu jeszcze ostatnie pytanie.

- Czy kiedykolwiek, Matko, spotkałaś tu młodą, piękną kobietę?

    Staruszka poprawiła ogromną chustę odsłaniając spalone słońcem czoło i rozległe zmarszczki. Jej twarz się rozpromieniła w szczerym, ale ironicznym uśmiechu.

- Widzą ją codziennie, kiedy w źródle robię pranie.- rzekła śmiało do mężczyzny, a wzrok miała przy tym tak przenikliwy, że  Glosobel był przekonany,iż była w stanie dojrzeć wszytkie skrywane głęboko w sercu tajemnice.


k





Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Chapter 13: A hidden beauty

Obraz
       Ester była dziewczyną  pięknej postaci i miłego wyglądu. Jej piękno jednak znacznie odbiegało od panujących standardów w królestwie Corn. Nie eksponowało bowiem walorów kobiecej zmysłowości, ale powab dziewczęcej delikatności. I to właśnie dla Ester było przyczyną wielu kłopotów. Chociaż chciała być niewidoczna dla pożądliwych spojrzeń to jednak wyróżniała się właśnie tą swoją skromnością na tle dziewcząt i kobiet w całym królestwie. Tak więc choć nie pragnęła być księżną, została przez księcia wybraną. Nie zabiegała o względy Azizy, to mężczyzna nie dawał jej spokoju. Starała się nie wchodzić w drogę prorokowi Enki, ten ewidentnie dążył do jej śmierci.      Motywy działania proroka boga Anu były jednak dużo bardziej skomplikowane niż uważała dziewczyna. W gruncie rzeczy nie było dla niego istotne kim była i jak wyglądała wybranka księcia Hadd. Największym problemem było to, że istniała. Enki, w sowim sprycie i przebiegłości sam zapla...
Czytaj więcej

Chapter 15: Sparks in the stubble field

Obraz
         Iskry nienawiści, które drzemały w utrudzonym, idumeiskim ludzie, nieopacznie rozniecił Glosobel swoim pomysłem, tak, że płonęły już w ich sercach niczym żywy ogień. I chociaż mężczyzna nie zdradzał już żadnego zainteresowania kontynuacją tematu nie można już było ich ugasić. Sytuacja się na tyle skomplikowała, że królewscy dragoni podwoili straże i bacznie obserwowali robotników pracujących na polach. Tak więc nie było już mowy, aby podczas pracy wspólnie się naradzać. albo za długo szeptać, gdyż w takich sytuacjach nad robotnikami świstały królewskie baty.       Perec, Barak,  Oz i Ewron przejęli myśl Glosobela jako swoją własną. Potajemnie zwoływali narady idumeiskich mężczyzn w chacie wdowy Rachab. Tym samym kobieta chociaż dobrze nasłuchiwała słyszała tylko pojedyncze słowa: "ogień", "pola kukurydzy", "białe domy", "świątynia", "letnie przesilenie", "starzec Natan" i nic z tego nie rozumiała. Wiedziała jednak, ż...
Czytaj więcej

Chapter 17: Secrets of a Mother's heart

Obraz
      Kiedy starzec Natan wyłowił Ester z rzeki nie zdradzała żadnych oznak życia. Przygotował dla niej miejsce w opuszczonej szopie na pograniczu Wielkiego Lasu i Ogromnego Pustkowia, która zapewne pamiętała czasy Winnicy Odwiecznego Króla. Tam codziennie troszczył się o nią i upadając na kolana modlił się do Odwiecznego Właściciela Pól, aby przywrócił jej życie.      Dni stały się tygodniami. tygodnie miesiącami. O ddech kobiety był coraz bardziej miarowy i równy chociaż nie otwierała oczu. Starzec jednak dostrzegł, że jej ciało  w jakiś dziwny dla niego sposób zmieniało się. Stawało się jakieś bardziej okrągłe i płynne. Myślał, że może to skutek upadku do wody, ale kiedy tuż pod cienką fałdką brzucha ujrzał małą piąstkę, zdał sobie sprawę, że kobieta jest brzemienna. Nie mógł się nadziwić, że w tak niebezpiecznym dla jej życia położeniu Odwieczny Właściciel Pół nie tylko uratował kobietę, ale i jej nienarodzone dziecko.  Kimże będzie ...
Czytaj więcej