Chapter 2: A boy with beautiful eyes

    Jak bardzo trudny jest los cudzoziemców w królestwie Corn z pewnością opowiedziałaby Ci, drogi przyjacielu, który postanowiłeś rozgościć się w tej złotej krainie, wdowa Rachab, która właśnie drobnym, acz pewnym krokiem powraca z pola kukurydzy z uczepionym u jej sukni małym chłopcem.

    Przybyła tu z czterema synami i mężem, poczciwym Szelomnem, Panie świeć nad jego duszą,  ponad dziesięć lat temu. Obietnica raju, jaką miała być ta urodzajna przecież ziemia Corn, stała się gehenną ciężkiej pracy, od rana do nocy, a także miejscem wiecznego spoczynku dobrego Szelomnona, Panie świeć nad jego duszą. Tym samym stała się dla Rachab więzieniem, pułapką bez wyjścia. Ani zostać, ani uciec z czwórką dorastających dzieci i no i... tym... sierotą, co go znalazła sześć lat temu, owiniętego w pieluszki w sitowiach, nad Wielką Wodą. Wzruszyły ją, piękne oczy niemowlęcia, które stały się dla niej pociechą, gdy Szelomnem zamknął raz na zawsze swoje zmęczone oczy, Panie świeć nad jego duszą.

    Jednak to nie tylko ciężka praca była przyczyną utrapienia kobiety. Nie rozumiała praw tego dziwnego królestwa, w którym przyszło jej żyć i pewnie spocząć obok Szelomnena na stare lata, Panie świeć nad jego duszą. Bo czy można zrozumieć, że w tak pięknym i bogaty królestwie nie rodzą się wcale dzieci? Komu zostawią Właściciele Pól te dostojne pałace i dwory, które niczym białe żagle wyłaniają się znad Wielkiej Wody? I kto złoży ich martwe kości, zapłacze z drżącym sercem pełnym miłości, jak ona płacze za Szelomnenem Panie świeć nad jego duszą.

    Rachab z czułością gładzi chłopca rude pasma włosów, które zdradzają jego przynależność do Wielkiego Przymierza, do starodawnego rodu Właścicieli Pól,  o którym szemrały chłopki na polu. Może ciebie tu nie chcą bo jesteś inny- pomyślała patrząc w piękne oczy chłopca- a tu wszystko musi być idealnie takie same, identyczne pod wymiar. 

    Może to wszystko naprawi ten Wielki Ogień, o którym potajemnie szepczą jej czterej, dorastający synowie. I może wtedy chociaż zazna lepszego losu, zanim spocznie obok kochanego Szelomnena, Panie świeć nad jego duszą.



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Chapter 13: A hidden beauty

Obraz
       Ester była dziewczyną  pięknej postaci i miłego wyglądu. Jej piękno jednak znacznie odbiegało od panujących standardów w królestwie Corn. Nie eksponowało bowiem walorów kobiecej zmysłowości, ale powab dziewczęcej delikatności. I to właśnie dla Ester było przyczyną wielu kłopotów. Chociaż chciała być niewidoczna dla pożądliwych spojrzeń to jednak wyróżniała się właśnie tą swoją skromnością na tle dziewcząt i kobiet w całym królestwie. Tak więc choć nie pragnęła być księżną, została przez księcia wybraną. Nie zabiegała o względy Azizy, to mężczyzna nie dawał jej spokoju. Starała się nie wchodzić w drogę prorokowi Enki, ten ewidentnie dążył do jej śmierci.      Motywy działania proroka boga Anu były jednak dużo bardziej skomplikowane niż uważała dziewczyna. W gruncie rzeczy nie było dla niego istotne kim była i jak wyglądała wybranka księcia Hadd. Największym problemem było to, że istniała. Enki, w sowim sprycie i przebiegłości sam zapla...
Czytaj więcej

Chapter 15: Sparks in the stubble field

Obraz
         Iskry nienawiści, które drzemały w utrudzonym, idumeiskim ludzie, nieopacznie rozniecił Glosobel swoim pomysłem, tak, że płonęły już w ich sercach niczym żywy ogień. I chociaż mężczyzna nie zdradzał już żadnego zainteresowania kontynuacją tematu nie można już było ich ugasić. Sytuacja się na tyle skomplikowała, że królewscy dragoni podwoili straże i bacznie obserwowali robotników pracujących na polach. Tak więc nie było już mowy, aby podczas pracy wspólnie się naradzać. albo za długo szeptać, gdyż w takich sytuacjach nad robotnikami świstały królewskie baty.       Perec, Barak,  Oz i Ewron przejęli myśl Glosobela jako swoją własną. Potajemnie zwoływali narady idumeiskich mężczyzn w chacie wdowy Rachab. Tym samym kobieta chociaż dobrze nasłuchiwała słyszała tylko pojedyncze słowa: "ogień", "pola kukurydzy", "białe domy", "świątynia", "letnie przesilenie", "starzec Natan" i nic z tego nie rozumiała. Wiedziała jednak, ż...
Czytaj więcej

Chapter 17: Secrets of a Mother's heart

Obraz
      Kiedy starzec Natan wyłowił Ester z rzeki nie zdradzała żadnych oznak życia. Przygotował dla niej miejsce w opuszczonej szopie na pograniczu Wielkiego Lasu i Ogromnego Pustkowia, która zapewne pamiętała czasy Winnicy Odwiecznego Króla. Tam codziennie troszczył się o nią i upadając na kolana modlił się do Odwiecznego Właściciela Pól, aby przywrócił jej życie.      Dni stały się tygodniami. tygodnie miesiącami. O ddech kobiety był coraz bardziej miarowy i równy chociaż nie otwierała oczu. Starzec jednak dostrzegł, że jej ciało  w jakiś dziwny dla niego sposób zmieniało się. Stawało się jakieś bardziej okrągłe i płynne. Myślał, że może to skutek upadku do wody, ale kiedy tuż pod cienką fałdką brzucha ujrzał małą piąstkę, zdał sobie sprawę, że kobieta jest brzemienna. Nie mógł się nadziwić, że w tak niebezpiecznym dla jej życia położeniu Odwieczny Właściciel Pół nie tylko uratował kobietę, ale i jej nienarodzone dziecko.  Kimże będzie ...
Czytaj więcej